30 JULAI — Politik Singapura yang jarang kedengaran dunia luar kini menjadi panas dan berkontroversi.
Ia bermula dengan tuduhan yang ditujukan kepada menteri kanan yang didakwa menyewa hartanah mewah daripada SLA – Singapore Land Authority (Pihak Berkuasa Tanah Singapura) melalui proses bidaan dan membayar sewa jauh di bawah kadar pasaran.
Walaupun kerajaan menyiasat dan mendapati tiada salah laku, persepsi umum menteri yang tinggal di hartanah mewah itu pada kadar sewa yang agak tinggi di mana ramai rakyat Singapura bergelut untuk mendapatkan kehidupan asas adalah memberi imej yang negatif.
Memandangkan kesan daripada kontroversi ini masih bermain di media dan ruang dalam talian Singapura, gelombang kejutan seterusnya melanda dengan penahanan Menteri Pengangkutan S. Iswaran.
Beliau telah ditahan seolah-olah seperti atas tuduhan rasuah berkaitan hartawan Ong Beng Seng, seorang ahli perniagaan dan jutawan terkemuka berasal dari Malaysia yang terkenal kerana membawa Grand Prix Formula Satu ke Singapura.
Syarikat Ong, bersama Lembaga Pelancongan Singapura, telah dianugerahkan hak untuk menjadi tuan rumah Grand Prix. Penahanan dan penyiasatan itu nampaknya tertumpu kepada urusan Ong dan hubungannya dengan Iswaran.
Walaupun menteri itu telah dibebaskan dengan ikat jamin, penahanan seorang menteri yang sedang berkhidmat di Singapura ini agak luar biasa.
Ketika orang ramai mencerna berita ini, satu lagi berita muncul dengan perletakan jawatan Tan Chuan Jin, Speaker Parlimen. Ternyata beliau telah berundur kerana hubungan sulit dengan seorang lagi ahli parlimen kerajaan, Cheng Li Hui, yang juga turut meletak jawatan.
Semua ini jelas menimbulkan ‘sakit kepala’ yang ketara bagi perdana menteri Singapura yang sudah lama berkhidmat, Lee Hsien Loong.
Lee mula berkuasa pada tahun 2004 selepas mewarisi bapanya dan telah berjaya mencipta warisan yang kukuh, melangkah keluar dari bayang-bayang bapanya Lee Kuan Yew, pengasas Singapura Moden.
Di bawah kepimpinan Lee Hsien Long, Singapura telah berkembang maju. Di bawah Lee Kuan Yew, Singapura menjadi sebuah bandar mewah di Asia Tenggara dan sejak beberapa dekad yang lalu, Singapura telah memantapkan dirinya sebagai pusat kewangan global, salah satu negara terkaya di dunia. Beliau seharusnya diberi pujian dan penghargaan untuk ini oleh rakyat Singapura.
Ketika beliau menghampiri tahun ke-20 menerajui negara dan memasuki dekad kelapan hayatnya, tepat ketika dia sepatutnya melihat untuk berundur dan menikmati legasinya yang mengagumkan, perdana menteri Singapura itu terpaksa mengeluarkan kenyataan menjanjikan ketelusan, menepis dan melakukan pembetulan untuk ‘mengekalkan kapal’.
PAP, parti yang memerintah, yang dipimpin Lee selama dua dekad, nampaknya bergelut untuk meletakkan pengganti. Kini Timbalan Perdana Menteri Lawrence Wong diakui sebagai bakal PM tetapi Lee kekal sebagai orang paling berkuasa di negara pulau kecil itu.
Pada tahap tertentu, PAP yang memerintah adalah mangsa piawaiannya yang tinggi. Terdapat negara di mana hubungan luar nikah ahli Parlimen akan dilihat sebagai urusan peribadi dan tidak semestinya memberi kesan kepada kedudukan mereka dalam kerajaan, namun tidak mengikut piawaian PAP.
PAP telah lama mengekalkan bahawa ia adalah parti yang mempunyai standard moral dan profesional yang luar biasa. Setelah menetapkan piawaian ini, kerajaan dijangka mematuhinya.
Permintaan untuk ketelusan nampaknya semakin meningkat, dengan rakyat Singapura mengulangi mantra “sendiri memeriksa diri sendiri,” dan ini menyebabkan perdana menteri Singapura ‘pening’.
Tambah memeritkan kepalanya, adik-beradiknya sendiri secara terbuka mempersoalkan keupayaannya untuk memimpin dan PM terlibat dalam pertelingkahan yang berpanjangan dengan keluarganya mengenai harta pusaka bapa, yang bermula dengan perdebatan mengenai harta di Oxley Road. Ia bertukar menjadi perhatian dan serangan umum.
Menghadapi serangan daripada keluarganya sendiri, salah laku anggota kanan kerajaan, dan dengan pemimpin muda yang belum teruji di bawahnya… rakyat Singapura patut bersimpati kepada Lee Hsien Loong.
Di sebalik semua kerja cemerlang yang telah dilakukannya untuk negara republik itu, pada masa yang sepatutnya kini beliau fokus pada persaraan, tetapi sebaliknya beliau perlu berjuang keras semula untuk mengekalkan legasinya.
