Menteri ekonomi Rafizi Ramli telah berkata bahawa kerajaan sedang mengkaji model gaji progresif (PWM) tetapi adakah sesuatu yang ditiru dari Singapura itu benar-benar baik di Malaysia?
Model gaji progresif (PWM – progressive wage model) hanyalah satu bentuk gaji minimum khusus pekerjaan di mana gaji meningkat secara tetap pada skala gaji terkawal berdasarkan latihan kemahiran, pembangunan kerjaya dan strategi untuk meningkatkan produktiviti.
Ia kebanyakannya digunakan dalam jenis pekerjaan di mana gaji tidak naik dengan ketara kerana produktiviti dan nilai tambah kerja sukar untuk diperbaiki. Biasanya ini termasuk pembersih, pengawal keselamatan, tukang kebun, kakitangan penyelenggaraan dan pekerja runcit.
Ideanya ialah gaji akan meningkat jika pekerja meningkatkan kemahiran mereka, yang diharapkan dapat meningkatkan produktiviti untuk memberi pulangan kepada majikan untuk membayar gaji yang lebih tinggi.
Bagi menggalakkan atau menguatkuasakan PWM, syarikat yang menerima pakai skim tersebut boleh diberikan lesen untuk menjalankan perniagaan mereka. Mereka yang tidak mempunyai gaji progresif tidak akan mendapat lesen. Jadi lesen itu akan menunjukkan bahawa syarikat anda adalah yang bertanggungjawab dan ia bagus untuk perniagaan.
Lesen boleh dijadikan wajib, sebagai contoh, anda tidak boleh menjalankan syarikat pembersihan tanpanya, atau jika tidak wajib tetapi syarikat anda mengamalkan PWM, syarikat anda harus lebih mendapat akses keutamaan kepada kontrak-kontrak kerajaan ataupun swasta.
Lesen juga boleh dikaitkan dengan insentif lain seperti pelepasan cukai. Kadangkala syarikat berlesen layak mendapat pembiayaan bersama daripada kerajaan untuk membayar latihan untuk kenaikan gaji. Jadi ia menjadi satu skim pemberian untuk majikan yang sebaliknya akan membayar gaji melebihi paras kemiskinan.
Jadi PWM biasanya digunakan dalam sektor di mana latihan kemahiran dan kelayakan formal tidak diperlukan.
Faedah untuk pekerja ialah PWM menaikkan gaji dan menawarkan latihan kemahiran yang boleh membantu mereka mendapat pekerjaan yang lebih selamat atau berpindah antara pekerjaan dengan lebih mudah. Faedah untuk majikan ialah akses keutamaan kepada kontrak dan subsidi.
Kelemahannya ialah kos, isu pematuhan dan skop rasuah. Satu lagi kelemahan besar di Malaysia ialah ia akan meliputi berjuta-juta pekerja formal dan mungkin tidak akan meliputi pekerja tidak formal atau pekerja asing.
Ia juga mengganggu mekanisme pasaran dengan memberi insentif kepada syarikat untuk bergantung kepada subsidi dan pemberian daripada menambah baik model perniagaan mereka.
Ramai majikan akan melihat ini sebagai menyekat perniagaan mereka. Sesetengah hanya akan menukar kontrak pekerja mereka kepada kontrak untuk perjanjian perkhidmatan dan oleh itu bekas pekerja tidak akan dilindungi.
Mereka akan mengurangkan jam kerja mereka yang akan meningkatkan produktiviti tetapi masih mengekalkan gaji rendah.
Ia juga akan mendorong lebih ramai orang ke dalam gig-ekonomi tidak formal. Banyak perniagaan hanya akan menggaji lebih ramai warga asing yang berkemungkinan berada di luar skim yang dicadangkan ini.
Pekerja mungkin perlu menjadi ahli kesatuan untuk bekerja dan walaupun itu tidak penting, PWM memerlukan perubahan dalam undang-undang pekerjaan walau apa pun yang berlaku.
Berdasarkan kriteria ini, PWM bukanlah ubat penawar dan terdapat cara yang lebih mudah untuk mencapai perkara yang sama.
Cukai pendapatan terbalik sebagai satu bentuk pendapatan asas sejagat atau menguatkuasakan gaji minimum sejajar dengan inflasi adalah lebih mudah dan ia berfungsi sebagai insentif bagi majikan untuk menguruskan kenaikan gaji dan model perniagaan mereka dengan lebih baik.
Sumber : Professor Geoffrey Williams dari fakulti ekonomi UTM. Juga disiarkan di FMT
